Azbest stał się popularny jako materiał budowlany oraz jako włókno do produkcji ognioodpornych ubrań. W historii eksploatacji azbestu, jego włókna stały się popularnym materiałem izolacyjnym w roku 1860 w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Począwszy od roku 1878, kiedy w Ameryce Północnej pojawiła się pierwsza kopalnia azbestu, wiele z nich pojawiło się na całym świecie.

Mimo, że azbest znany jest jako związek rakotwórczy dla człowieka, jest on w legalnym obrocie w wielu krajach na świecie. Największe zastosowanie azbestu miało miejsce od późnych lata 1930 do końca lat 1970, lecz skutki jego eksploatacji, wtedy i obecnie, wciąż narażają wiele rodzin na niebezpieczeństwo. Historyczny zapis przypadku śmiertelnego powiązanego z azbestem miał miejsce w 1924 roku. U Brytyjki Nellie Kershaw rozwinęła się azbestoza, na którą kobieta następnie zmarła. Mimo, że we wczesnych latach 1930 definitywnie potwierdzono powiązania azbestu z przypadkami śmiertelnych chorób, w dalszym ciągu był szeroko stosowany. Członkowie marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych często mieli kontakt z azbestem podczas budowy okrętów na II Wojnę Światową. Najwięksi producenci, jak Johns-Manville, dalej stosowali ten minerał, mimo znanych szkodliwych skutków. Kiedy we wczesnych latach 1970 zaczęły nasilać się pozwy o odszkodowania za szkodliwe działanie azbestu, zastosowanie azbestu zaczęło stopniowo spadać, lecz azbest nadal istniał w tysiącach produktów codziennego użycia. W 1991 w USA prawnie zakazano niektórych produktów azbestowych, lecz stosowanie azbestu nadal było dozwolone. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w 1994 roku oficjalnie uznała międzybłoniaka jako chorobę azbestową.